Afrikaanse avonturen deel 3
Blijf op de hoogte en volg Rianne en Trinske
07 Juni 2014 | Zuid-Afrika, Hammanskraal
Weer tijd voor een nieuwe blog. Het is hier vandaag (en gister) zo koud (op dit moment ongeveer 9 graden) dat we met al onze warme kleding aan zitten.
Je moet je maar even in denken dat je in een huis zit wat tocht en waar geen verwarming in zit met een temperatuur van 9 graden buiten. In deze situatie bevinden wij ons….
Gister was het uiteindelijk ook maar 13 graden geworden, en vannacht lag de temperatuur rond het vriespunt.
Maar goed, weer even terug naar onze belevenissen van afgelopen anderhalve week.
Vorige week dinsdagavond hebben we een afscheidsmaaltijd gehad van D. Na ruim 5 jaar ging hij eindelijk verhuizen naar een plek waar hij langer kan blijven. (Tshepo Ya Bana is een tijdelijke opvangplaats voor baby’s, peuters en kleuters)
Woensdagochtend is hij echt vertrokken.
Best raar om afscheid te nemen van zo’n schatje. Het is nu ook wel een stuk rustiger. We missen zijn grappen en fantasieën.
Donderdag was Trinske vrij. Jonna en Darin gingen naar Pretoria. Omdat er hier 2 Amerikaanse vrouwen waren om te helpen, konden we samen mee naar Pretoria. (Voor een Amerikaans bedrijf wat in Pretoria gevestigd is, zijn er Amerikaanse mannen werkzaam. Ze wonen hier een paar jaar en gaan dan terug naar Amerika. De vrouwen kunnen hier in Afrika niet werken, dus zoeken ze iets wat ze wel kunnen doen. Een paar vrouwen komen dus een paar keer per week helpen met de kids)
We hebben in Pretoria rond gelopen in een grote shoppingmall (best raar om te zien dat daar meer blanke mensen rond lopen dan in “onze” buurt)
Vrijdagavond was echt gaaf. We (Rianne, Renee en Trinske) hebben dus met een microlight gevlogen over de game reserve (zie foto als we hem geüpload krijgen;-) ). Wat was dat mooi!! Zo bijzonder om te vliegen zonder iets om je heen (nou ja, wel een schermpje boven je, een stoeltje waar je in zit en een propeller achter je en Johan die dat hele geval bestuurt).
Vanuit de lucht hebben we giraffen, buffels, struisvogels, impala’s, elands (ze lijken op koeien), gnoe’s en Rianne heeft zelfs leeuwen gezien! Trinske is over Tshepo Ya Bana gevlogen. Alle kinderen stonden buiten te zwaaien en hard te roepen.
Het was zo gaaf dat we het zeker nog een keer gaan doen!
Na dit mooie avontuur hebben we nog gegeten bij Tamboti (een lodge vlakbij Tshepo Ya Bana).
Het was ons laatste etentje met Renee voordat ze zou vertrekken, maar we hebben wederom weer genoten van de heerlijke toetjes ;-)
Vorig weekend had Trinske de nachtshift gedaan, dus afgelopen weekend was het de beurt voor Rianne. Helaas kwam er de eerste nacht niet veel van slapen terecht, maar gelukkig ging het de 2de nacht beter.
Zondagochtend moesten we dan toch echt afscheid nemen van Renee. Wat hebben we gezellige weken gehad! Gelukkig gaan we elkaar in Nederland weer zien met een glaasje Amarula ;-)
Afgelopen maandag is Nina, een nieuwe vrijwilligster gekomen. We hebben haar ondertussen ingewerkt.
Van de week werd ons tijdens de bijbelstudie nog even verteld dat we tegen Nina moesten zeggen dat het niet raar is als ze de eerste 2 weken moe is. We zitten hier namelijk 1500 meter hoog (misschien zelfs nog hoger, maar daar is een discussie over).
En wij ons de eerste weken maar afvragen waarom we zo moe waren……
Donderdag was T. jarig. Hij is 4 jaar geworden. Hij vond zelf wel dat z’n verjaardag lang duurde.
Hier worden de verjaardagen iets anders gevierd dan in Nederland.
Hij kreeg ’s ochtends een muts die hij heel de dag mocht dragen (Rianne had hem gemaakt)
’s ochtends heeft hij met Trinske een stoel versiert.
’s Middags kwam iedereen om te zingen en een stukje appeltaart te eten die Nina had gemaakt.
Hier doen ze niet aan cadeautjes. T. was dus ook niet zenuwachtig voor wat hij zou krijgen. Wat hebben kinderen in Nederland het dan bijzonder luxe (of te luxe).
Gistermiddag moesten we opeens met alle kids naar een kliniek voor injecties. Er zou een zuster naar Tshepo Ya Bana komen, maar het verplegend personeel vond het om 13:00 wel weer mooi geweest, dus zijn ze naar huis gegaan. Daarom was er nog 1 zuster over die op haar post moest blijven. Het was best gezellig met z’n alle in de auto. Het ging allemaal erg vlotjes dit keer (het duurde 1,5 uur voordat 7 kids een injectie hadden. Je moet natuurlijk niet denken dat ze het snel doen, want ja als je iets vergeten bent moet je het natuurlijk op je gemakkie gaan halen)
Gistermiddag is Trinske wezen fietsen door de game reserve met Neacail (kleinzoon van mamma Chris). Het was echt heerlijk om weer even te kunnen fietsen na een maand. Het is wel bizar als er opeens een struisvogel voor je oversteekt en gnoe’s naast je achter een impala aan rennen om te dollen. Er stonden ook nog 4 zebra’s 5 meter voor ons op de weg. Ondertussen moesten we wel goed opletten of we geen buffels, leeuwen of neushoorns zagen, want die doden dus mensen.
Gisteravond zijn we weer wezen eten bij Tamboti en hebben we ons goed voorbereiden op een koude nacht (2 dekens en een warmwaterzak).
Hopelijk vriezen onze vingers en tenen er vannacht niet af, en blijven onze gordijnen hangen, want door de harde wind en de tocht in het huisje wapperen ze aardig heen en weer.
Overigens stijgt de temperatuur wel weer, en nee we willen niet weten hoe heet het in Nederland is !! ;-)
Liefs Rianne en Trinske
Je moet je maar even in denken dat je in een huis zit wat tocht en waar geen verwarming in zit met een temperatuur van 9 graden buiten. In deze situatie bevinden wij ons….
Gister was het uiteindelijk ook maar 13 graden geworden, en vannacht lag de temperatuur rond het vriespunt.
Maar goed, weer even terug naar onze belevenissen van afgelopen anderhalve week.
Vorige week dinsdagavond hebben we een afscheidsmaaltijd gehad van D. Na ruim 5 jaar ging hij eindelijk verhuizen naar een plek waar hij langer kan blijven. (Tshepo Ya Bana is een tijdelijke opvangplaats voor baby’s, peuters en kleuters)
Woensdagochtend is hij echt vertrokken.
Best raar om afscheid te nemen van zo’n schatje. Het is nu ook wel een stuk rustiger. We missen zijn grappen en fantasieën.
Donderdag was Trinske vrij. Jonna en Darin gingen naar Pretoria. Omdat er hier 2 Amerikaanse vrouwen waren om te helpen, konden we samen mee naar Pretoria. (Voor een Amerikaans bedrijf wat in Pretoria gevestigd is, zijn er Amerikaanse mannen werkzaam. Ze wonen hier een paar jaar en gaan dan terug naar Amerika. De vrouwen kunnen hier in Afrika niet werken, dus zoeken ze iets wat ze wel kunnen doen. Een paar vrouwen komen dus een paar keer per week helpen met de kids)
We hebben in Pretoria rond gelopen in een grote shoppingmall (best raar om te zien dat daar meer blanke mensen rond lopen dan in “onze” buurt)
Vrijdagavond was echt gaaf. We (Rianne, Renee en Trinske) hebben dus met een microlight gevlogen over de game reserve (zie foto als we hem geüpload krijgen;-) ). Wat was dat mooi!! Zo bijzonder om te vliegen zonder iets om je heen (nou ja, wel een schermpje boven je, een stoeltje waar je in zit en een propeller achter je en Johan die dat hele geval bestuurt).
Vanuit de lucht hebben we giraffen, buffels, struisvogels, impala’s, elands (ze lijken op koeien), gnoe’s en Rianne heeft zelfs leeuwen gezien! Trinske is over Tshepo Ya Bana gevlogen. Alle kinderen stonden buiten te zwaaien en hard te roepen.
Het was zo gaaf dat we het zeker nog een keer gaan doen!
Na dit mooie avontuur hebben we nog gegeten bij Tamboti (een lodge vlakbij Tshepo Ya Bana).
Het was ons laatste etentje met Renee voordat ze zou vertrekken, maar we hebben wederom weer genoten van de heerlijke toetjes ;-)
Vorig weekend had Trinske de nachtshift gedaan, dus afgelopen weekend was het de beurt voor Rianne. Helaas kwam er de eerste nacht niet veel van slapen terecht, maar gelukkig ging het de 2de nacht beter.
Zondagochtend moesten we dan toch echt afscheid nemen van Renee. Wat hebben we gezellige weken gehad! Gelukkig gaan we elkaar in Nederland weer zien met een glaasje Amarula ;-)
Afgelopen maandag is Nina, een nieuwe vrijwilligster gekomen. We hebben haar ondertussen ingewerkt.
Van de week werd ons tijdens de bijbelstudie nog even verteld dat we tegen Nina moesten zeggen dat het niet raar is als ze de eerste 2 weken moe is. We zitten hier namelijk 1500 meter hoog (misschien zelfs nog hoger, maar daar is een discussie over).
En wij ons de eerste weken maar afvragen waarom we zo moe waren……
Donderdag was T. jarig. Hij is 4 jaar geworden. Hij vond zelf wel dat z’n verjaardag lang duurde.
Hier worden de verjaardagen iets anders gevierd dan in Nederland.
Hij kreeg ’s ochtends een muts die hij heel de dag mocht dragen (Rianne had hem gemaakt)
’s ochtends heeft hij met Trinske een stoel versiert.
’s Middags kwam iedereen om te zingen en een stukje appeltaart te eten die Nina had gemaakt.
Hier doen ze niet aan cadeautjes. T. was dus ook niet zenuwachtig voor wat hij zou krijgen. Wat hebben kinderen in Nederland het dan bijzonder luxe (of te luxe).
Gistermiddag moesten we opeens met alle kids naar een kliniek voor injecties. Er zou een zuster naar Tshepo Ya Bana komen, maar het verplegend personeel vond het om 13:00 wel weer mooi geweest, dus zijn ze naar huis gegaan. Daarom was er nog 1 zuster over die op haar post moest blijven. Het was best gezellig met z’n alle in de auto. Het ging allemaal erg vlotjes dit keer (het duurde 1,5 uur voordat 7 kids een injectie hadden. Je moet natuurlijk niet denken dat ze het snel doen, want ja als je iets vergeten bent moet je het natuurlijk op je gemakkie gaan halen)
Gistermiddag is Trinske wezen fietsen door de game reserve met Neacail (kleinzoon van mamma Chris). Het was echt heerlijk om weer even te kunnen fietsen na een maand. Het is wel bizar als er opeens een struisvogel voor je oversteekt en gnoe’s naast je achter een impala aan rennen om te dollen. Er stonden ook nog 4 zebra’s 5 meter voor ons op de weg. Ondertussen moesten we wel goed opletten of we geen buffels, leeuwen of neushoorns zagen, want die doden dus mensen.
Gisteravond zijn we weer wezen eten bij Tamboti en hebben we ons goed voorbereiden op een koude nacht (2 dekens en een warmwaterzak).
Hopelijk vriezen onze vingers en tenen er vannacht niet af, en blijven onze gordijnen hangen, want door de harde wind en de tocht in het huisje wapperen ze aardig heen en weer.
Overigens stijgt de temperatuur wel weer, en nee we willen niet weten hoe heet het in Nederland is !! ;-)
Liefs Rianne en Trinske
-
07 Juni 2014 - 14:57
Ritie Veening:
Super leuk om te lezen! Wat gaaf allemaal. Heel bijzonder dat jullie dit samen kunnen doen. Liefs! -
07 Juni 2014 - 15:14
Annet Post:
Super wat jullie allemaal meemaken en leuk dat we dat mee kunne lezen.
Geniet ervan. Xxx -
07 Juni 2014 - 23:18
Christiaan En Jeannette:
Zo vet cool dat vliegen en fietsen tussen de beesten!! bijzonder toch dat leeuwen mensen opeten! ;-)
Wat een avonturen weer met die kids en al die toetjes.
Tjonge wat een gek verhaal dat die zuster er 1.5 uur over moet doen om die prikken te geven. Het is duidelijk een heel andere cultuur! Je zou er sloom van worden, of juist melig of geirriteerd.
Leuk dat jullie weer een verslagje hebben geschreven.
groetjessssssssss
-
08 Juni 2014 - 11:45
Linsey Twigt:
hoi meiden,
wat een belevenisen weer. gaaf hoor eerst een tour daarna vliegen (gelukkig dat er een stuur aan zat)
en Trins wat een lef fitsen tussen de wilde beesten terwijl er ook leeuwen langs kunnen komen
maar hopen dat jullie iets bij jullie hadden om die wilde beesten af.
te schrikken. het vorige bericht had ik helaas gemist . maar ben alweer benieuwd naar jullie volgende bericht. succes met werken. en alle belevenissen
Dikke kus lins -
08 Juni 2014 - 14:31
Nathalie:
Hoi!
Weer een berichtje, leuk om over jullie belevenissen te lezen!
He, maar Trins, zo'n leeuw fiets jij er toch wel uit!? Die rent 80 km per uur heb ik net opgezocht...
Beter dan een cheetah, die haalt toch wel 104 km per uur ;-) Maar ja, doe toch maar voorzichtig ;-) Wel heerlijk voor je dat je even "uit het hek" mocht. En dat je goede begeleiding had bij je fietstochtje!
Veel succes met de kids weer!
groet'n uit Gouda (vannacht nachtvorst en vandaag sneeuw en hagelbuien hier, dus je mist nix ;-P) -
10 Juni 2014 - 17:17
Frank:
Hoi Trinske,
Ik mis je heel erg.
Succes in Zuid Afrika.
Ik hoop dat je nog een verhaal gaat schrijven.
Ik ben gisteren naar een park geweest in Noord-Brabant
Ik hoop dat je in augustus fijn terug zal komen.
Ik hoorde dat je met je pappa en mamma ging facetimen.
Dag Trinske.
Kus van Frank
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
